Michał Czaroń
#strajkkobiet wywołany wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego i ożywiona debata, która toczy się wokół problemu aborcji w Polsce trwa już od ponad tygodnia. Mnogość tematów, które poruszone zostały w tym okresie i są pośrednio lub bezpośrednio związane z wyrokiem jest zaskakująca.
Głos postanowił zabrać również Fabian Puchalski – niepełnosprawny mężczyzna, który w swoim życiu przeszedł więcej niż większość ludzi, których na co dzień spotyka na ulicach. Poruszający się na wózku inwalidzkim Fabian w swoim poście opowiada o tym jak został porzucony przez rodziców, jak latami czekał na rodzinę, która chciałaby go zaadoptować oraz jaki widzi pomoc państwa w swoim niepełnosprawnym życiu.
Nie potrafię przemilczeć sprawy #piekłokobiet jako niepełnosprawny chłopak, “porzucony” przez rodziców biologicznych niedługo po urodzeniu, latami czekający na obiecaną kochającą rodzinę adopcyjną , otoczony od urodzenia samymi kobietami, które próbowały poruszyć niebo i ziemię by uczynić moje życie lepszym. Miejsce do którego dotarłem i wszystko co osiągnąłem jest zasługą tysiąca kobiet z mego życia – pielęgniarek, lekarek, opiekunek szpitalnych i tych z domu dziecka, pracowniczek socjalnych, urzędniczek, sędzin, terapeutek, rehabilitantek, nauczycielek, zastępczej mamy a wraz z nią kochanych cioć i babć. Nie widzę w swoim życiu żadnej zasługi państwa polskiego a tak zwana troska i wsparcie, którą wszyscy wycierają sobie gęby często mi nie przysługuje bo nie spełniam jakiś przesłanek pisanych małym druczkiem. Gdy mam do załatwienia jakąś sprawę, żygać mi się chce na samą myśl ile dokumentów muszę przygotować i ile urzędów odwiedzić by złożyć sam wniosek i czekać na łaskawe jego rozpatrzenie. Za każdym razem muszę grubo tłumaczyć czemu znowu potrzebuje turnusu rehabilitacyjnego, który nie przysługuje częściej niż co 2-3 lata… bo tak wielu jest oczekujących…. wózka inwalidzkiego który nie może zepsuć mi się wcześniej niż po 5 latach….bo taki wózek dużo kosztuje i naciągam państwo polskie na kolejne wydatki… Długo tak mogę wyliczać i narzekać…ale nie o to chodzi w moim poście….
Fabian apeluje aby państwo zajęło się polityką społeczną, zamiast narzucaniem nowych zakazów i nakazów.
Jeśli chcemy mieć dzieci, poprawiać demografie naszego państwa to nie zaczynajmy od d*py strony…a raczej nie zaczynajmy od pochwy i macicy…. Nie zaczynajmy od rozkazów, nakazów i ograniczeń….. Zadbajmy o prawdziwą politykę społeczną dla wszystkich rodziców i dzieci, bez prawnych kruczków i małych druczków… Zadbajmy o dostęp do opieki medycznej…..nie takiej z wizytą u specjalisty za rok czy półtora…. Zadbajmy o dobrą i bezpłatną terapię i rehabilitację…a nie tylko dobrą i prywatną lub byle jaką państwową, na którą żal czasu, bo nogą czy ręką mogę pomachać sobie w domu. Zadbajmy o miejsca w żłobkach, przedszkolach i szkołach dla wszystkich dzieci. Zadbajmy o godny transport dla niepełnosprawnych a nie rozpisany po kosztach, by tylko wygrać przetarg…a potem wbijać po 8 – 10 osób do jednego busa, wozić ich godzinami po mieście by wszystkich zebrać…oby się tylko opłacało i dało się wyjść na swoje.. Zadbajmy o dobre wsparcie psychologiczne i psychiatryczne dla dzieci i ich rodziców, by nie pozostawali z czarnymi myślami samotni…. Zadbajmy o asystentów dla każdego niepełnosprawnego….. Zadbajmy o wypoczynek wakacyjny dla niepełnosprawnych, taki bez rodziców i najbliższych opiekunów….od których dzieci też czasem chcą odpocząć. Zadbajmy o dostępność mieszkań wspomaganych dla dorosłych niepełnosprawnych, którzy chcą być samodzielni i wyprowadzić się od rodziców, którzy szczególnie zasługują na spokój i odpoczynek. Zadbajmy o pracę dla niepełnosprawnego i warsztaty dla wszystkich a nie tylko dla wybranych. Zadbajmy o jakość i ciągłość usług w domach pomocy społecznej czy hospicjach…. Jeśli nie stać państwa na taką pomoc – niech nie zrzuca wszystkiego na i tak bardzo obciążone barki kobiet.
Udostępnij proszę
News i bądź zawsze na bieżąco!
